الگو های تغییر روند

امنیت غذایی، اولویت درجه یک کشور است

معاون وزیر جهاد کشاورزی و رییس سازمان حفظ نباتات کشور گفت: امروز امنیت غذایی، حرف نخست را در دنیا می‌زند و براساس فرمایش مقام معظم رهبری، این مساله اولویت درجه یک کشور است.

گروه سیاسی-رجانیوز: شاهپور علائی مقدم روز پنجشنبه با حضور در مراسم شکرگزاری و آغاز سال زراعی جدید، در سالن اجتماعات جهاد کشاورزی قزوین اظهار داشت: جمعیت کشور در ابتدای پیروزی انقلاب ۳۰ میلیون بود و امروز این تعداد به ۸۵ میلیون رسیده و این در حالی است که ما چهار میلیون و ۲۰۰ هزار بهره بردار داریم و هر کشاورز ما به طور میانگین ۳۰ تن محصول تولید می کند که در نوع خود رکورد بی نظیری در جهان محسوب می‌شود.

به گزارش رجانیوز ، وی، امنیت غذایی را به معنی غذای سالم، در دسترس بودن و کافی برای همه مردم دانست و اینکه ما باید به اقتدار غذایی فکر کنیم، خاطرنشان کرد: ۱۵۰۰ کیلوگرم سرانه دسترسی هر فرد ایرانی به غذا است که این مساله اقتدار غذایی کشور ما را می‌رساند.

به گفته رییس سازمان حفظ نباتات کشور، الگوی کشت باید برای جامعه به درستی تببین شود و با بالا بردن بهره وری، ضریب اقتصادی کشور را ارتقا داده و راندمان مصرف آب را نیز بهبود ببخشیم.

علائی مقدم میزان خرید گندم در سال گذشته را چهار میلیون تن و میزان سن زدگی غلات را ۳۸ هزار تن اعلام و افزود: امسال میزان خرید گندم به هفت میلیون و ۴۰۰ هزار تن رسید و میزان سن زدگی نیز هفت هزار تن بود که آمار ارایه شده بیانگر همت و تلاش کشاورزان ما است.

این مسوول با اشاره به اینکه بخش کشاورزی در تولید، اقتصاد و تجارت پرریسک بوده و کسی که به کشاورزی روی می آورد با خدا، اقلیم و جغرافیا در واقع معامله انجام می‌دهد، اظهار داشت: کشاورزی با صنعت تفاوت‌های زیادی دارد زیرا در کشاورزی همه داده‌های بیرونی دست انسان نیست و به همین دلیل کشاورزی در ایران پرریسک بوده و با مخاطرات طبیعی نیز مواجه است.

وی ادامه داد: کشوری که میزان بارش‌های سالانه آن کمتر از ۵۰۰ میلی متر باشد، خشک محسوب می‌شود و خطر ریسک تولید کشاورزی در آن نیز بالا می‌رود و کشاورزان آن با توکل بر خدا بایستی براساس آخرین یافته‌های علمی، کشاورزی کنند.

وی تصریح کرد: براساس تحقیقات ۷۰ ساله سازمان هواشناسی، میزان بارش در ایران ۲۴۰ میلی متر بوده و در سال زراعی ۱۹۹۹ - ۱۴۰۰ نیز ایران سومین کشور کم بارش دنیا بوده هر چند در سال زراعی ۱۴۰۰ - ۱۴۰۱ بارش‌ها مقداری بهبود پیدا کرده و یازدهمین کشور کم بارش جهان شدیم اما کشاورزی ما در این شرایط به تولید خود ادامه داد.

معاون وزیر جهاد کشاورزی با بیان اینکه ارزش آب امروز در جهان بسیار ارزشمند بوده و در بازارهای مجازی برای آن محاسبات انجام می‌دهند، اظهار داشت: در بازارهای امروز محصول نهایی مورد نظر نبوده بلکه میزان بهره‌وری از آب را ملاک قرار می‌دهند که این موضوع برای کشور ما بسیار حایز اهمیت است، چرا که آب در نیم قرن گذشته دستخوش تغییرات زیادی بوده است.

علائی مقدم با اشاره به الگوی کشت و تعرفه محصولات آب بر در کشورهای دیگر، گفت: در کشور ایران ظرفیت آبی ۴۰۰ میلیارد متر مکعب بوده که از این میزان ۱۳۰ میلیارد متر مکعب آن قابل ذخیره و تجدیدپذیر و ۲۷۰ میلیارد متر مکعب دیگر تبخیر و از دسترس ما خارج می‌شود.

وی با بیان اینکه در سال ۱۳۰۰ هر ایرانی ۱۳ هزار متر مکعب سرانه آبی داشت که با افزایش جمعیت، نیاز روز افزون به غذا، تغییرات اقلیمی و تغییر الگوی کشت امروز سرانه تجدیدپذیر هر ایرانی حدود ۱۴۰۰ متر مکعب، یعنی ۱۰ درصد سال ۱۳۰۰ است، یادآور شد: این موضوع در برنامه‌ریزی کشاورزی خیلی مهم بوده و با وجود سرانه مصرف بالای آب در کشور، در مصرف روغن، شکر و ضایعات نان بالاتر از میانگین جهانی قرار داریم تا جایی که میانگین سرانه مصرف روغن در جهان ۱۱ کیلوگرم و در کشور ما ۱۷ کیلوگرم است.

علایی مقدم اضافه کرد: بیشترین مصرف شکر در کشور ما در بخش صنعت و خوراکی مورد استفاده قرار می‌گیرد و مصرف نوشابه ما نیز ۱۱ لیتر در برابر سرانه مصرف ۴ لیتر جهانی قرار دارد.

به گفته معاون وزیر جهاد کشاورزی، بایستی ضمن رعایت صحیح الگوهای مصرف، میزان مصارف خود را به نرم جهانی نزدیک کنیم زیرا بسیاری از کشورهای خشک دنیا که زمانی بزرگترین واردکننده گندم بودند در حال حاضر به صادرکننده آن تبدیل شده‌اند.

وی، فرهنگ‌سازی در حوزه زندگی، تولید، غذا خوردن، لباس پوشیدن و مصرف آب را که همواره مورد تاکید مقام معظم رهبری بوده را خاطرنشان کرد و افزود: در جهان به ازای هر متر مکعب آب مصرفی، ۲.۵ کیلوگرم محصول تولید می‌شود ولی در کشور ما به ازای هر مترمکعب تنها ۹۰۰ گرم محصول تولید می‌شود.

این مسوول، میانگین مصرف سرانه شبانه روزی آب در جهان را ۷۰ لیتر و در کشور ما ۲۲۰ لیتر اعلام و تصریح کرد: پایداری تولید زمانی است که کشاورز سود اقتصادی داشته باشد و اگر منفعت نداشته باشد از عوامل تولید هرز استفاده می‌کند و در آن صورت مهاجرت روستاییان به شهرها را به دنبال خواهد داشت.

علایی مقدم اضافه کرد: با وضعیت کنونی آب در واقع کشاورزان ما سنگ تمام می‌گذارند تا جایی که از میزان تولید ۵۶ میلیون تن محصولات کشاورزی تولید شده کشور در سال ۵۰، امسال و با شرایط اقلیمی پیش آمده این میزان به ۱۲۵ میلیون تن افزایش پیدا کرده است.

معاون وزیر جهاد کشاورزی و رییس سازمان حفظ نباتات کشور با بیان اینکه قزوین با وجود ظرفیت‌های مناسب از تنوع اقلیمی زیادی نیز برخوردار می‌باشد، افزود: این استان، استعداد انتقال صیفی و محصولات تابستانی به گلخانه را دارد و ۸۰ هکتار گلخانه الگو های تغییر روند برای این استان کم است.

لایحه آبخیزداری، روی میز دولت

لایحه آبخیزداری برای بررسی جزئیات به کمیسیون تخصصی دولت ارائه شد تا در صورت تائید و تصویب، به مجلس شورای اسلامی ارسال شود.

سید جواد ساداتی نژاد، وزیر جهاد کشاورزی در حاشیه همایش جهادگران کشاورزی از ارسال لایحه آبخیزداری به دولت خبر داد و افزود: این لایحه پس از تصویب در هیئت دولت، به مجلس شورای اسلامی ارسال خواهد شد.

وزیر جهاد کشاورزی گفت: این لایحه که با دستور رئیس جمهور تهیه و تدوین شده، در هفته اخیر به هیئت دولت ارسال شد تا در کمیسیون‌های تخصصی دولت مورد بررسی قرار گیرد.

وی افزود: پس از طی فرایند قانونی و انجام بررسی‌های لازم، لایحه آبخیزداری در صحن دولت ارائه خواهد شد و پس از تصویب، در اختیار مجلس شورای اسلامی قرار می‌گیرد.

آبخیزداری به زبان ساده، به مجموعه اقداماتی برای حفظ منابع آب و خاک، همزمان با استفاده بهینه از آن‌ها گفته می‌شود که مشهورترین اشکال آن، تکمیل چرخه کربن، استفاده از پوشش گیاهی، ساخت بادشکن، زه کشی، لایروبی، ایجاد کانال و احداث آب بند به منظور جلوگیری از فرسایش خاک، جاری شدن سیل، تبخیر و هدر رفت آب، ریزگرد و بیابان‌زایی است.

بر اساس دیدگاه کارشناسان آبخیزداری و حفاظت از خاک اغلب سیل‌هایی که در ایران جاری می‌شود، بیش از آنکه پدیده‌ای طبیعی باشند، نتیجه دخالت‌های انسانی و تغییرات ایجاد شده در سطح زمین هستند و با اجرای روش‌های صحیح آبخیزداری می‌توان آسیب زایی بارش‌ها را کاهش داد و با الگو گیری از طرح های دور اندیشانه گذشتگان از نعمت باران و روان آب‌ها به بهترین شکل بهره برد.

بر اساس گزارش‌های سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، فائو، در هر 5 ثانیه معادل یک زمین فوتبال از سطح خاک زمین فرسایش می‌یابد و در صورت تداوم روند کنونی، تا سال 2050 حدود 90 درصد از کل خاک‌های قابل کشت جهان تخریب می‌شوند.

گرجی، عضو انجمن علوم خاک ایران نیز حجم فرسایش خاک در ایران را سالانه دو میلیارد تُن خوانده است.

۴۴۰ هزار تُن محصولات فولادی امسال در قم تولید خواهد شد

خبرگزاری ایرنا نوشت: رییس اداره طرح و برنامه سازمان صنعت، معدن و تجارت قم گفت: براساس برنامه‌ریزی‌های صورت گرفته تا پایان سال‌جاری ۴۴۰ هزار تُن انواع محصولات فولادی در این استان تولید و به بازار عرضه می‌شود.

به گزارش پایگاه خبری کارگر ایرانی «ایونا»، جواد ناطق بیان داشت: قم از قطب‌های مهم تولید محصولات فولادی در کشور است و واحدهای صنعتی صاحب نامی در این رابطه در استان قم مشغول فعالیت هستند که می‌توانند حجم قابل توجهی از نیاز کشور به این محصولات را تامین کنند.

وی افزود: محصولات فولادی از جمله کالاهای مهم و راهبردی به شمار می‌آیند که از آن‌ها برای ساخت بسیاری از محصولات دیگر استفاده می‌شود که بر این اساس صنعت تولید فولاد در قم توانست به عنوان حلقه‌ای مهم در زنجیره تولید بسیاری از کالاهای مورد نیاز مردم کشور، نقش ایفا کند.

وی ادامه داد: فناوری استفاده شده در ساخت محصولات فولادی تولید شده در قم نیز پیشرفته و بر اساس الگوهای نوآورانه است که موجب شده این محصولات کیفیت بالایی داشته باشد و بتواند نیازهای مشتریان در بخش‌های مختلف را برآورده سازد.

ناطق گفت: صنعتگران قم طی سال‌های اخیر با تلاش فراوان تولید محصولات راهبردی، پیشرفته و مورد نیاز کشور را دنبال می‌کنند و در این رابطه توانسته‌اند بسیاری از کالاهای مورد نیاز مردم را که دشمنان با تحریم‌های ظالمانه صادرات آن‌ها به کشور ما را ممنوع کرده‌بودند، تولید کنند.

در بخش صنعت قم دارای هفت شهرک صنعتی شکوهیه، الغدیر، الگو های تغییر روند الگو های تغییر روند چاپ و نشر، سلفچگان، محمودآباد، درودگران، فناوری اطلاعات و ارتباطات (I.C.T) و چهار ناحیه صنعتی خورآباد، دستجرد، سیرو و طغرود است که هر کدام از آنها موقعیت ممتازی برای توسعه سرمایه‌گذاری، تولید و اشتغال دارد.

کتاب‌هایی که تن فردوسی را در گور می‌لرزاند

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، ادبیات کودک و نوجوان که در ایران به‌واسطه مثل‌ها، متل‌ها، فابل‌ها و به‌طور کلی ادبیات شفاهی سابقه‌ای طولانی دارد، در نیم قرن اخیر و با ورود نگاه‌های حرفه‌ای به این مقوله، رنگ دیگری به خود گرفت و توانست در برهه‌های مختلف خوش بدرخشد. ادبیات کودک و نوجوان پس از انقلاب با ورود ناشران حرفه‌ای و نکته‌بین، نویسندگانی که نویدبخش فصل جدیدی برای این حوزه بودند و فعالیت مراکز تخصصی در این زمینه، توانست از حالت سنتی پوست بیندازد و با نگاهی تخصصی‌تر به حیات خود ادامه دهد.

با نگاهی به جریان ادبیات کودک و نوجوان در چهار دهه گذشته به این نتیجه می‌رسیم که دهه 60 فصل جدید و پررونقی برای ادبیات این حوزه است. ادبیات کودک پس از گذراندن یک دوران سیاسی پیش از پیروزی انقلاب و سال‌های منتهی به دهه 60، در دهه بعدی به یک ثبات رسید. پیش از آن، ادبیات کودک و نوجوان همواره بستری برای بیان مسائل مختلف سیاسی از زاویه دید فعالان در گروه‌های مختلفی بود. «ماهی سیاه کوچولو» مصداق بارزی از این جریان است که صمد بهرنگی از این بستر برای ارائه اندیشه‌های چپ مارکسیستی بهره برد؛ رویه‌ای که الگو شد و در آثار دیگر نویسندگان پس از او نیز رگه‌هایی از این نوع اندیشه و بهره‌برداری دیده شد.

ادبیات کودک و نوجوان با فاصله گرفتن از ادبیات سمبلیک و با وارد شدن به ادبیات خلاق و رئال کنار ارائه ترجمه‌های مفید از آثار درخشان توانست پا به عرصه جدیدی بگذارد، ادبیاتی که خیلی زود به یکی از امیدهای ایران برای عرضه در بازارهای جهانی مطرح شد و پس از آن توانست در همراهی با سینما، آثار قابل‌توجهی را به مخاطب جهانی عرضه کند.

واقعیت این است که هرچه از دهه 60 و 70 به این سو حرکت می‌کنیم، ادبیات کودک و نوجوان شادابی و درخشندگی خود را کم‌وبیش از دست داده و در برهه‌هایی به روزمرگی و روزمرگی دچار شده است. دهه 90 را باید آغازی برای رکود ادبیات کودک و نوجوان نامید؛ رکودی که تا امروز نیز ادامه یافته است و ظاهراً نشانه‌ای برای پایان دادن به آن دیده نمی‌شود. اگر ادبیات کودک در دهه‌ پیش از پیروزی انقلاب گرفتار بهره‌برداری‌های سیاسی شد، در دهه اخیر در چنبره مسائل اقتصادی دست و پا زد، موضوعی که منجر به رکود ادبیات ایرانی و رونق ادبیات ترجمه‌ای در بازار کتاب کودک شد.

شاید گزاف نباشد اگر مدعی شویم که تاکنون به این اندازه کتاب ترجمه‌ای وارد بازار نشر ایران نشده است؛ کتاب‌هایی که بی‌ضابطه و بدون در نظر گرفتن مسائل زیبایی‌شناسی و ادبی، صرفاً برای جبران خسارت‌های واردشده به ناشران مجال ظهور و بروز در بازار را یافته‌اند، اما چرا فعالان حوزه کودک نسبت به ورود این حجم از ادبیات کودک به بازار ایران اظهار ناخرسندی دارند و آن را زنگ خطر برای این عرصه می‌دانند؟

بنا بر آمارهای منتشرشده از آمار نشر در سال 1400، 16 هزار و 846 عنوان کتاب کودک و نوجوان منتشر شده است که از این میان 10 هزار و 171 عنوان تألیف و شش هزار و 675 عنوان ترجمه بوده است. آمارها نشان می‌دهد که فاصله میان کتاب‌های تألیفی با ترجمه در نیمه نخست سال جاری کمتر شده است؛ به‌طوری که در این مدت هفت هزار و 708 عنوان کتاب کودک و نوجوان منتشر شده است که از این میان چهار هزار و 542 عنوان آن تألیفی و سه هزار و 166 عنوان آن ترجمه بوده است؛ رقابتی تنگاتنگ که نشان‌دهنده رشد انتشار آثار ترجمه در بازار کتاب است، هرچند در برخی از برهه‌ها و ماه‌ها این فاصله ممکن است بیشتر شده باشد، اما روند کار حکایت دیگری دارد.

با توجه به افزایش سهم چندبرابری کتاب‌های ترجمه در بازار، برخی از نویسندگان و فعالان حوزه کودک، آن را «بی‌ضابطه» توصیف می‌کنند و روندی برای مرگ تدریجی ادبیات بومی می‌دانند. محمدرضا شرفی خبوشان، از نویسندگان حوزه نوجوان و برگزیده جایزه جلال، در پاسخ به این پرسش که این رشد صعودی چه تأثیری بر جامعه و ادبیات خواهد گذاشت، گفت: نباید بگوییم که چه تأثیری می‌گذارد، بلکه باید بگوییم چه تأثیری گذاشته است. تأثیرات خود را گذاشته است. نسل نوجوان ما به‌واسطه خواندن رمان‌های ترجمه‌شده و دیگر محصولات خارجی مانند سریال‌ها، فیلم‌ها و. در معرض تولیداتی قرار می‌گیرد که دست‌پرورده نویسنده و هنرمند ایرانی نیست، این پدیده به حد بحران رسیده و باید چاره‌اندیشی کنیم.

او معضل افزایش کتاب‌های ترجمه در بازار نشر را محصول نگاه سودمحور و وضعیت اقتصاد نشر کشور دانست و افزود: ناشر و بنگاهی که کتاب یا سریالی را منتشر می‌کند، سراغ محصول آماده‌شده می‌رود، قرار نیست به نویسنده و تولیدکنندگان این محصولات مبلغی پرداخت کند. ناشر به‌جای اینکه صرف هزینه کند که بخواهد حق‌التألیف به نویسنده ایرانی بدهد، صرفش در این است که به‌سراغ محصول حاضر و آماده برود تا سودش را ببرد؛ بنابراین نگاه سودمحور این آسیب را به ما وارد کرده است.

به‌گفته نویسنده «بی‌کتابی»؛ اگر بخواهیم وارد نگاه سودمحور شویم، باید وارد چرخه صنعت و تجارت شویم، این چرخه از جهتی به‌نفع ماست، از این جهت که بتوانیم این سود را متوجه مؤلف و تولیدکننده کنیم، نه متوجه واسطه‌ها، باید چاره‌ای برای این امر اندیشید، باید با کسانی که در این حوزه حضور دارند، صحبت کرد که؛ چه باید کرد تا از این وضعیت خارج شد؟ بحث‌هایی چون؛ آیا باید وارد الگو های تغییر روند حوزه کپی‌رایت شویم یا نه؟ جلوی واردات و ترجمه‌ها را همانند دیگر محصولات بگیریم یا نه؟ برای انتشار این دست از آثار مالیات در نظر بگیریم یا خیر؟. ، این‌ها سؤالاتی است که باید به آن پرداخت و به تعریف روشنی رسید.

هرچند مسئولان قرار است با در نظر گرفتن تدابیری، امکانات را به‌سمت حمایت از ادبیات ایرانی کنند، اما عدم تصمیم‌گیری دقیق در این زمینه، منجر شده به این شده است که این جریان ادامه‌دار باشد، این مسئله سبب شده است بازار کتاب کودک که پیش‌تر بازاری قائم به مخاطب و نویسنده بود، در سال‌های گذشته از این تعادل خارج شود و به‌سمت ناشرمحور بودن پیش رود. صرفه اقتصادی ناشر در چنین روندی تعیین کرده است که چه کتابی به دست مخاطب برسد و چه کتابی کنار گذاشته شود. در این قرعه، عموماً کتاب‌هایی اقبال انتشار یافته‌اند که پیش‌تر در بازاری دیگر جواب داده باشند و به‌نوعی به ناشر این اطمینان‌خاطر را بدهند که سرمایه‌اش باز خواهد گشت؛ کتاب‌های خارجی که در اکثر مواقع بدون پرداخت حق رایت، صرف هزینه برای حق‌التألیف و دستمزد تصویرگر سریعاً وارد چرخه بازار شده‌اند.

زهره پریرخ، نویسنده پیشکسوت حوزه کودک و نوجوان، دراین‌باره به تسنیم گفت: چاپ کتاب کودک هزینه دارد؛ از متن گرفته تا تصویرگری و. . یک انتشارات باید به فکر تأمین هزینه‌هایش نیز باشد. اگر انتشارات از جریان کار فرهنگی تنها به‌سمت جریان کار تجاری کشیده شود و با نگاه یک بنگاه تجاری به کار بپردازد، نتیجه اثربخش نخواهد داشت. توجه به «مسائل تجاری» باید «هماهنگ» با «دلسوزی» در عرصه فرهنگی باشد. من ناشر باید به این فکر کنم که اگر من ایجاد سرمایه می‌کنم، باید در درجه اول با اثر خوب ایجاد سرمایه کنم، نه اینکه هرچه به دستم رسید، چاپ کنم، به این بیندیشم که آیا این کتاب کپی‌رایت دارد یا خیر، این کتاب چگونه پسند فرزند کشور من را تغییر می‌دهد و. .

او ادامه داد: اگر قرار است فرزند من نقش مثبتی در جامعه من داشته باشد، باید با فرهنگ، تاریخ و مذهب خودم رشد کند؛ البته کتاب‌های ترجمه پنجره‌هایی هستند به‌سمت جوامع دیگر که باید به این جوامع نگاهی داشته باشیم و از فرهنگ آنها لذت ببریم، ولی نه اینکه بر ما حاکم و چتر سر ما شود. ضرر ترجمه این است که گاه یک زبانی را وارد جامعه ما می‌کند که شیرین، ورزیده و جاافتاده نیست و جامعه ما را مانند سیل با خود می‌برد. خب، این زبان شیرین فارسی قرار است به کجا کشیده شود؟ اگر کسی دلسوز باشد، چه در کار ترجمه و چه کار نشر، باید به محتوا و تصویر کتاب توجه کند. تصویر، ذهن انسان را می‌سازد، ناشر و مترجم باید به این فکر کند که؛ این تصویر چه تأثیری بر کودک من می‌گذارد؟ آیا حس زیبایی‌شناسی او را رشد می‌دهد یا اینکه حس او را به‌سمت توهم پیش می‌برد؟

کنار تأثیری که کتاب‌های ترجمه‌ای بر رکود ادبیات ایرانی و ایجاد شکاف فرهنگی میان کودک و نوجوان و فرهنگ بومی دارند، نباید از تأثیرات زبانی این آثار نیز غافل بود. ترجمه‌های ارائه‌شده در این آثار گاه آن‌قدر سطح‌پایین و بدون در نظر گرفتن شگردهای زبانی و ادبی است که تن فردوسی را ـ به‌عنوان سخنوری که او را پاسدار زبان فارسی می‌دانیم ـ در گور می‌لرزاند. مترجم گاه از یاد می‌برد که درست نوشتن مایه حفظ سلامتی زبان است. در بسیاری از آثاری که به‌اصطلاح به‌صورت فله‌ای ترجمه می‌شوند، مترجم تجربه کار آن‌چنانی ندارد و همین موضوع سبب می‌شود تا معادل‌سازی خوبی در این زمینه صورت نگیرد و دایره واژگانی کودک و نوجوان نیز قربانی شود. ترجمه واژه به واژه کنار حذف خلاقیت‌های زبانی، بسیاری از کتاب‌های ترجمه‌ای را به سطحی رسانده است که عموماً از آن با عنوان کتاب‌های زرد یاد می‌کنند.