تفاوت توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین

کوین چیست و چه تفاوتی با توکن ارز دیجیتال دارد؟

بسیاری از افرادی که به‌تازگی وارد دنیای رمز‌ارزها شده‌‌‌اند، فرق بین کوین و توکن را نمی‌دانند و تصور می‌کنند این کلمات مترادف هم هستند. باید بدانید که کوین و توکن تفاوت‌هایی اساسی با هم دارند. برای فعالیت در بازار ارز‌های دیجیتال، آشنایی با این دو مفهوم و دانستن تفاوت بین آن‌ها بسیار پر‌اهمیت است.

ما در این مقاله این دو مفهوم را کامل و با بیانی ساده، توضیح داده‌ایم. همچنین برای درک بیش‌تر، مثال‌هایی ذکر کرده‌ایم؛ تا شما به‌خوبی تفاوت بین کوین و توکن را متوجه شوید.

کوین، ارز دیجیتال با کاربردی مشابه پول

کوین را می‌توان پول دیجیتال دانست. کوین‌ها، در‌واقع واحد‌های پولی‌ای هستند که با استفاده از سیستم‌های رمزگذاری، ایجاد می‌شوند و عملکردی همانند پول دارند. نخستین، معروف‌ترین و ارزشمند‌ترین کوین در دنیا، بیت‌کوین است. به تمام رمزارزهایی که پس از بیت‌کوین به وجود آمده‌اند «آلت کوین» گفته می‌شود.

توکن، دارایی دیجیتال با کاربردی محدودتر

توکن را می‌توان یک دارایی دیجیتال دانست. توکن‌ها، درواقع دارایی‌هایی هستند که می‌توان از آن‌ها در مواردی مشخص، استفاده کرد. برای درک بهتر این‌که مفهوم توکن چیست، می‌توان آن را به بن خرید از یک فروشگاه خاص تشبیه کرد. این بن خرید تنها زمانی دارای ارزش و قابل‌استفاده است که شما برای خرید، دقیقاً به همان جا بروید. مشخص است که نمی‌توان از بن خرید یک فروشگاه برای موارد دیگر استفاده کرد. توکن‌ها نیز کاربرد و ویژگی‌هایی مشابه مثالی که ذکر کردیم دارند و شما می‌توانید از آن‌ها در یک اپلیکیشن یا پروژه خاص استفاده کنید.

باید بدانید توکن‌ها انواع مختلفی دارند که می‌توان آن‌ها را به دودسته کلی تقسیم کرد:

• توکن‌های امنیتی: عملکرد توکن‌های امنیتی تا حدودی شبیه به اوراق قرضه و سهام است. این نوع از توکن‌ها را می‌توان یک دارایی ارزشمند دانست که برای سرمایه‌گذاری هم قابل‌استفاده هستند.
• توکن‌های کاربردی: این نوع از توکن‌ها دقیقاً کاربردی مشابه مثالی که آوردیم دارند. از آن‌ها می‌توان برای دسترسی ویژه به یک کالا، خدمتی خاص یا نوعی تخفیف استفاده کرد.

نکته: باید بدانید که توکن‌ها از لحاظ کاربرد و نحوه ایجاد، به دسته‌های بسیار مختلفی تقسیم می‌شوند؛ اما ما در این بخش برای فهم راحت‌تر و بهتر، توکن‌ها را به دودسته اصلی تقسیم کرده و راجع‌ به آن توضیح دادیم.

تفاوت کوین و توکن چیست؟

باتوجه‌به توضیحاتی که راجع به کوین و توکن خواندید، کوین‌ها، نوعی ارز هستند که ماهیت دیجیتال دارند و می‌توان از آن‌ها برای خریدوفروش مانند پول استفاده کرد؛ و توکن‌ها، ارزهایی دارای ارزش هستند که می‌توان از آن‌ها تنها برای خرید محصول یا دریافت خدماتی خاص استفاده کرد. همچنین توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهام یک شرکت باشند.

اگر بپرسید به زبان ساده، فرق بین کوین و توکن چیست؟ این‌گونه باید پاسخ داد که می‌توان با استفاده از کوین، توکن خریداری کرد، اما تبدیل توکن به کوین ممکن نیست.

تفاوت کاربرد بیت‌کوین و توکن

تا اینجا فرق کوین و توکن را بر اساس مفهوم و تعریف آن‌ها توضیح دادیم. همچنین اشاره کردیم که کوین‌ها و توکن‌ها کاربرد‌های متفاوتی دارند. در این بخش قصد داریم کاربردهای هر یک را به‌صورت جداگانه و کامل بررسی کنیم:

توکن در ارز دیجیتال چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در مقالات و اخبار مربوط به تکنولوژی بلاک‌چین، حتما تاکنون کلمه توکن در ارز دیجیتال را مشاهده کرده‌اید. معمولا در مطالب موجود در بستر اینترنت، از واژه‌های «توکن» (Token) و «تفاوت توکن با کوین سکه» (Coin) به‌جای یکدیگر استفاده می‌شود. آیا واقعا معنی و مفهوم این دو واژه، معادل یکدیگر است؟ و اگر نه، توکن چیست و چه تفاوت‌هایی با کوین دارد؟

در این مطلب قصد داریم مفهوم اصلی توکن را شرح دهیم و به تفاوت‌های آن با کوین بپردازیم. در ادامه مقاله، انواع توکن در رمز ارزها را معرفی می‌کنیم و با شیوه ساخت آن‌ها آشنا می‌شویم. همچنین در بخش‌های پایانی مقاله، روش دریافت یک توکن در ارز دیجیتال را بررسی کرده و کیف پول‌های موجود برای نگهداری آن‌ها را نام می‌بریم. اگر قصد دارید شناخت دقیق‌تری از توکن‌های ارز دیجیتال داشته باشید و اطلاعات بیش‌تری در مورد آن‌ها کسب کنید، مطالعه این مقاله از آکادمی رمز ارز را از دست ندهید.

توکن در ارز دیجیتال چیست؟

توکن واحدی از ارزش صادرشده توسط یک سازمان را تشکیل می‌دهد. این عبارت، پایه‌ای‌ترین تعریف از توکن است. حالا اگر بخواهیم این مفهوم را با صنعت رمزنگاری پیوند بزنیم، باید دو نکته به این تعریف اضافه کنیم. یکی اینکه این توکن، توسط یک اجتماع پذیرفته شده باشد و دیگری اینکه در بستر یک بلاک‌چین پشتیبانی شود. به‌بیان دیگر، در بستر بلاک‌چین، هر دارایی که به‌طور دیجیتالی بین دو نفر قابل‌انتقال باشد، توکن نامیده می‌شود. توکن‌ها اغلب روی بلاک‌چین اتریوم اجرا می‌شوند و با تفاوت توکن با کوین توجه به ویژگی‌هایی که به آن‌ها اختصاص داده شده، طبقه‌بندی و کاربردهای مختلفی دارند.

یک سازمان در قالب مدل کسب‌وکار مشخصی، یک توکن ایجاد می‌کند تا بتواند باعث ایجاد انگیزه برای تعاملات کاربران شود و پاداش‌ها را در سرتاسر شبکه دارندگان توکن، توزیع کند. این توکن‌ها نشان‌دهنده دارایی‌های قابل‌تعویض و قابل‌معامله یا تسهیلاتی هستند که در بلاک‌چین خود قرار دارند. توکن‌های رمزنگاری اغلب برای جمع‌آوری کمک مالی برای فروش انبوه استفاده می‌شوند. اما همچنین می‌توانند به‌عنوان جایگزین برای موارد دیگر هم مورد استفاده قرار بگیرند. توکن‌ها معمولا از طریق فرآیند عرضه اولیه سکه (ICO) ایجاد، توزیع، فروخته و دست‌به‌دست می‌شوند که شامل عملیات جمع‌سپاری مالی برای تامین اعتبار توسعه پروژه است.

تفاوت کوین و توکن در ارز دیجیتال چیست؟

کوین (Coin)، نوعی پول دیجیتالی است که با استفاده از تکنیک‌های رمزنگاری ایجاد می‌شود و در طول زمان ارزش خود را به دست می‌آورد. در واقع، می‌توان گفت کوین معادل دیجیتالی پول است. مشهورترین مثال برای آن بیت کوین است. بیت کوین مبتنی بر بلاک‌چین (دفتر دیجیتال عمومی و توزیع‌شده، که در آن تمام معاملات قابل‌مشاهده است) می‌باشد. در بلاک‌چین، داده‌ها به‌صورت مجتمع ذخیره شده و بین شرکت‌کنندگان شبکه به اشتراک گذاشته می‌شوند. بلاک‌چین شفافیت را تضمین می‌کند و تقلب را کاهش می‌دهد.

کوین‌ها ویژگی‌هایی مشابه با پول دارند. قابل‌معاوضه، تقسیم‌پذیر، پذیرفته‌شده، قابل‌حمل، پایدار و عرضه محدود از جمله این ویژگی‌هاست. اکثر طرفداران رمز ارزها اعتقاد دارند که در آینده، کوین‌ها جایگزین پول‌های مرسوم خواهند شد.

کلمات «کوین» و «توکن» اغلب به‌عنوان مترادف در نظر گرفته می‌شوند و توسط بسیاری از افراد به‌جای هم مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما آن‌ها به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند. اصلی‌ترین تفاوت توکن و کوین چیست؟

اصلی‌ترین تفاوتی که کوین و توکن با هم دارند، در بلاک‌چین مورد استفاده آن‌ها است. در حقیقت، کوین بستر بلاک‌چین مخصوص خود را دارد و به‌طور مستقل کار می‌کند. اما توکن یک رمزارز ساخته‌شده روی یک بلاک‌چین موجود است. به‌طور مثال، بیت کوین یک رمزارز مستقل است، در حالی که توکن زیرو ایکس (0x) روی بلاک‌چین اتریوم قرار دارد.

توکن‌ها نوعی از رمز ارزها هستند که یک دارایی یا استفاده خاص را نمایندگی می‌کنند. از توکن‌ها می‌توان برای اهداف سرمایه‌گذاری، ذخیره یا خرید استفاده کرد. توکن‌ها در مقایسه با کوین‌ها، موارد استفاده بسیار گسترده‌تری دارند. توکن‌ها می‌توانند مربوط به موارد زیادی باشند؛ مانند یک اثر هنری یا یک مدرک آموزشی. توکن‌ها برخلاف کوین‌ها، پول نیستند و همچنین برای پاداش دادن به ماینرها استفاده نمی‌شوند. به همین دلیل، بلاک‌چین‌هایی مانند اتریوم، به‌جز توکن، کوین‌های خودشان را دارند.

ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است. زیرا شما نیازی به نوشتن کد جدید یا اصلاح کد موجود ندارید. شما فقط از یک الگوی استاندارد استفاده می‌کنید که روی بستری مانند اتریوم مبتنی بر بلاک‌چین است و به هر کسی اجازه می‌دهد فقط در چند گام، توکن ایجاد کند. استفاده از یک الگو برای ایجاد توکن‌ها باعث استفاده روان‌تر می‌شود و کاربران می‌توانند انواع مختلف توکن‌ها را در یک کیف پول ذخیره کنند.

انواع توکن در رمز ارز چیست؟

برای ساده‌سازی موضوع، می‌توانیم توکن‌ها را به دو دسته کلی توکن‌های کاربردی (Utility Tokens) و توکن‌های اوراق بهادار (Security Tokens) تقسیم کنیم. به‌دلیل اینکه عملکرد این دو نوع توکن متفاوت است، درک تمایز بین آن‌ها اهمیت دارد.

• توکن‌های کاربردی (Utility Tokens): اگر بخواهیم توکن‌های کاربردی را به ساده‌ترین شکل تعریف کنیم، باید بگوییم که آن‌ها در اصل کوین‌هایی هستند که توسط یک پروژه پشتیبانی می‌شوند. زمانی که کاربران توکن کاربردی خریداری می‌کنند، معمولا می‌خواهند در ازای آن، سود مشخصی دریافت کنند. این سود می‌تواند دریافت یک سرویس یا خدمت باشد.
  از آنجا که بیشتر توکن‌های کاربردی موجود حجم بالایی دارند، ارزش آن‌ها معمولا به‌دلیل نسبت عرضه/تقاضا افزایش می‌یابد. هرچه تقاضا برای یک دارایی بیشتر باشد، عرضه آن محدودتر می‌شود و در نتیجه قیمت کوین بالا می‌رود. توجه داشته باشید که توکن‌های کاربردی به‌دلیل ویژگی‌های خاصی که دارند، ابزار سرمایه‌گذاری محسوب می‌شوند. هنوز هم بسیاری از سرمایه‌گذاران تصمیم دارند به‌دلیل تقاضای روزافزون برای کالاها و خدماتی که پروژه موردنظر قصد ارائه آن را دارد، توکن‌های کاربردی را به امید افزایش قیمت خریداری کنند. با این حال، رشد قیمت توکن‌های کاربردی ماهیت نظری دارد و قابل انتقال نیست. به‌طور مثال، توکن لینک (Link) یک توکن کاربردی است که می‌توان با آن هزینه خدمات پلتفرم چین‌لینک (ChainLink) را پرداخت کرد.

• توکن‌های اوراق بهادار (Secutity Tokens): برخلاف توکن‌های کاربردی، توکن‌های اوراق بهادار وابسته به کاربرد خاصی نیستند. یک توکن اوراق بهادار، نوع دیجیتالی اوراق بهادار سنتی است؛ مانند جایگاه مدیریت در یک شرکت، اوراق قرضه و سایر حقوق مالکیت.
  به‌طور خلاصه، توکن‌های اوراق بهادار، اوراق بهاداری هستند که به‌شکل توکن‌دار ایجاد شده‌اند.

با بررسی و انطباق نقطه‌نظرات مختلف و قوانین، می‌توان نتیجه گرفت که توکن‌های اوراق بهادار، بسیار بیشتر از توکن‌های کاربردی توسط دولت‌ها و سازمان‌ها تنظیم می‌شوند. زیرا بر اساس قانون، آن‌ها دقیقا مانند سایر اوراق بهادار عمل می‌کنند. اجرای یک پیشنهاد توکن اوراق بهادار (STO) روشی در حال گسترش برای سرمایه‌گذاری در یک شرکت بلاک‌چین است، برخلاف پیشنهادهای عرضه اولیه سکه (ICO) که فرمی بی‌ثبات و غیرقابل اعتماد از توکن‌های کاربردی را ارائه می‌دهد.

توکن در ارز دیجیتال چگونه ساخته میشود؟

توکن‌ها روی بستر بلاک‌چین‌های موجود ایجاد می‌شوند. برای ساخت یک توکن نیاز به بلاک‌چینی است که از زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند و قابلیت نوشتن قراردادهای هوشمند روی آن وجود داشته باشد. در حال حاضر بیشتر توکن‌های بازار روی بلاک‌چین اتریوم پیاده‌سازی شده‌اند.

برای ایجاد یک توکن، توسعه‌دهندگان آن باید با توجه به پروتکل‌های ارائه‌شده توسط بلاک‌چین موردنظر و با استفاده از زبان برنامه‌نویسی آن، قرارداد هوشمند توکن خود را بنویسند و در گام بعدی، با استفاده از ابزارهای موجود، آن را در بلاک‌چین پیاده‌سازی کنند. به‌عنوان نمونه، اتریوم از پروتکل ERC-20 و زبان برنامه‌نویسی سالیدیتی (Solidity) برای نوشتن قرارداد هوشمند و ساخت توکن استفاده می‌کند.

در حقیقت، توکن‌ها مجموعه‌ای از قوانین هستند که در یک قرارداد هوشمند رمزگذاری می‌شوند. هر توکن به یک آدرس بلاک‌چین خاص تعلق دارد. با یک کیف پول اختصاصی که با بلاک‌چین، ارتباط برقرار می‌کند و زوج کلید عمومی-خصوصی مربوط به آن آدرس خاص را مدیریت می‌کند، می‌توان به توکن‌ها دسترسی داشت. فقط شخصی که کلید خصوصی یک آدرس را در اختیار دارد، می‌تواند به توکن‌های آن دسترسی داشته باشد.

کیف پول توکن چیست؟

برای نگهداری و ذخیره یک توکن، می‌توان از تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های پشتیبانی‌کننده از بلاک‌چین آن توکن، استفاده کرد. برای مثال، توکن تتر که روی بلاک‌چین اتریوم توسعه داده شده، در تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم قابل‌ذخیره است. بلاک‌چین‌های دیگر مانند بایننس چین، ترون و تزوس هم از تمام توکن‌هایی که روی آن‌ها توسعه داده شده، پشتیبانی می‌کنند. در ادامه به معرفی بعضی از کیف پول‌های مطرح می‌پردازیم:

• imToken Wallet: این کیف پول با یک رابط کاربری خوب، توسط یک تیم چینی طراحی شده است و از توکن‌های ETH و ERC20 پشتیبانی می‌کند.
• Trust Wallet: این کیف پول امکانات زیادی دارد و می‌تواند به یک دوست واقعی در دنیای رمز ارزها تبدیل شود. کیف پول تراست والت، بستری مناسب برای ذخیره ETH و توکن‌های شما محسوب می‌شود. البته رابط کاربری این کیف پول مناسب کاربران پیشرفته‌تر است.
• Jaxx: این کیف پول شناخته‌شده، امکان ذخیره انواع مختلفی از کوین‌ها و توکن‌ها را فراهم می‌کند. Jaxx با وجود گزینه‌های مفیدی که دارد، کار با آن برای کاربران تازه‌وارد کمی سخت و ناخوشایند است.
• Lumi Wallet: توسعه‌دهندگان این کیف پول به کاربران خود اهمیت می‌دهند. زیرا استفاده از آن راحت و رابط کاربری آن بسیار کاربرپسند است. همچنین هر توکن در لومی یک کیف پول جداگانه دارد.
• Bread Wallet: یک کیف پول که امکان ذخیره، خرید و معامله توکن‌ها و ETH را به شما می‌دهد.

چگونه میتوان یک توکن ارز دیجیتال دریافت کرد؟

توکن‌ها از طریق عرضه اولیه سکه ایجاد می‌شوند که نسخه رمزارزی عرضه اولیه عمومی (IPO) است. شرکت‌های رمز ارز که به‌دنبال جمع‌آوری پول هستند، توکن‌ها را ایجاد می‌کنند. سرمایه‌گذاران می‌توانند در صورت علاقه‌مند بودن به یک شرکت، توکن‌های آن را خریداری کنند. سرمایه‌گذاران قادر هستند توکن‌ها را برای کاربردهای مختلفی به کار برند. به‌طور مثال، به‌عنوان سهم داشتن در آن شرکت رمز ارز یا برای خرید کالا‌ها و خدمات با آن توکن‌ها.

کلام آخر

در این مقاله سعی کردیم به مفهوم توکن، کاربرد آن و تفاوت آن با کوین که یک چالش اساسی در حوزه رمز ارزهاست، بپردازیم. در حال حاضر، باید منظور از کوین و توکن برای شما روشن شده باشد. احتمالا موافق باشید که این بحث خیلی هم گیج‌کننده نبود، درست است؟

در حقیقت، کوین‌ها بلاک‌چین مخصوص به خودشان را دارند. در حالی که توکن‌ها روی بستر بلاک‌چین‌های موجود دیگر (مانند اتریوم) ساخته می‌شوند. به همین سادگی! :)

برای کامل‌تر شدن تعریف، تفاوت کاربردهای کوین و توکن را بررسی کردیم. گفتیم که کوین‌ها معمولا به‌عنوان پول استفاده می‌شوند. البته کاربردهای دیگری هم مانند استفاده به‌عنوان سهام برای تایید تراکنش در یک شبکه، استفاده به‌عنوان سوخت قراردادهای هوشمند و … دارند. اما هدف از ایجاد توکن‌ها چیز دیگری است. آنها برای کاربردهایی مانند امکان حق رای یا پاداش دادن به کاربران استفاده می‌شوند. همچنین اگر در برنامه‌ها استفاده شوند، هدف آن‌ها به خود برنامه بستگی دارد.

حالا که با مفهوم کوین و توکن آشنا شدید، کدام یک را کاربردی‌تر می‌دانید و ترجیح می‌دهید؛ کوین‌ها یا توکن‌ها؟ خوشحال می‌شویم نظرتان را با ما و دیگر کاربران آکادمی رمز ارز به اشتراک بگذارید.

تفاوت توکن و سکه دیجیتال چیست؟

امروز به مبحثی می پردازیم که اغلب باعث اشتباه افراد تازه وارد به فضای ارزهای رمزنگاری می شود: توکن در مقابل ارز.

گاهی اوقات مردم به اشتباه از واژه سکه به جای آنچه که سایر افراد به نام توکن می شناسند استفاده می کنند. و یا برخی به اشتباه از واژه توکن به جای آنچه که به عنوان سکه می شناسند، استفاده می کنند. برخی دیگر از هر دو نام برای اشاره به دارایی های دیجیتال استفاده می کنند.

با این حال تفاوت زیادی بین سکه های رمزنگاری و توکن های رمزنگاری وجود دارد. خب بیایید آنها را با هم بررسی کنیم.

این بررسی را با نگاه به این که چرا استفاده از این دو واژه این مقدار گیج کننده است، شروع می کنیم. سپس در مورد این که سکه یا ارز و توکن واقعا چه چیزی هستند توضیح می دهیم. و همچنین این که از هر کدام چگونه استفاده می شود.

در پایان شما قادر خواهید بود که تشخیص دهید یک دارایی دیجیتال یک سکه یا ارز است یا یک توکن، و این که کدام برای شما مناسب است.

در تعریف، سکه یا ارز دیجیتال، دارایی یا سرمایه بومی بلاک چین خودش است. مانند بیت کوین، لایت کوین یا اتر. هر کدام از این ارزها بر روی بلاک چین خود وجود دارند. به عبارتی روشن تر:

• بیت کوین بر روی بلاک چین بیت کوین عمل می کند.
• اتر بر روی بلاک چین اتریوم کار و عمل می کند.
• نئو بر روی بلاک چین نئو عمل می کند.

تراکنش های ارزهای دیجیتال می تواند از شخصی به شخص دیگر انجام شود. اما همانطور که می دانیم ارزی به صورت فیزیکی در زمان دریافت و انتقال جابجا نمی شود. تمام ارزها یا سکه ها به صورت اطلاعاتی در یک پایگاه داده جهانی عظیم وجود دارند. این پایگاه داده ها یا بلاک چین، تمام تراکنش ها را پیگیری می کند. بررسی و تایید تراکنش ها توسط کامپیوترهایی در سراسر جهان انجام می شود.

ارزها در چه مواردی استفاده می شوند؟

ارزهای دیجیتال معمولا به همان شیوه ای استفاده می شوند که یک ارز فیات یا فیزیکی استفاده می شود. یعنی به عنوان پول. شما می توانید ارزهایی مثل بیت کوین، لایت کوین و مونرو را در اصطلاحا کیف پول خود نگهداری کنید. اغلب آنها صرفا به عنوان پول استفاده می شوند. این ارزها مانند پول نقد برای موارد زیر استفاده می شوند:

• می توانید با استفاده از آنها پول خود را جابجا کنید. در واقع می توانید برابر با ارزشی که دارند پول بدهید یا دریافت کنید.
• به عنوان سرمایه ای برای ذخیره استفاده می شود. می توانید آنها را نگهداری کنید و بعد آن را با کالایی مفید مبادله نمایید.
• به عنوان واحدی برای خرید. می توانید با استفاده از آنها کالا یا خدماتی را خرید کنید.

خب بیایید از بیت کوین به عنوان مثالی برای درک بیشتر موارد فوق استفاده کنیم:

• بیت کوین می تواند جهت خرید و دریافت کالاها یا خدمات در سراسر فضای اینترنت و یا حتی در برخی نقاط، در دنیای واقعی مورد استفاده قرار بگیرد.
• می توانید بیت کوین را برای مدتی طولانی نگه دارید، بدون این که اتفاقی برای آن بیافتد. پس از مدتی می توانید برای تهیه چیزی مفید و ارزشمند، با تفاوت توکن با کوین ارزشی برابر با بیت کوین، آن را مبادله کنید.
• چیزهایی که قصد خرید آنها را دارید می توانید بر حسب بیت کوین قیمت گذاری کنید.

به غیر از استفاده به عنوان پول، بیت کوین معمولا استفاده دیگری ندارد. با این حال برخی از ارزها یا سکه های دیجیتال مانند اتریوم، نئو و دش دارای فواید بیشتری به جز استفاده به عنوان پول هستند. از جمله:

• اتر برای انجام مبادلات در شبکه اتریوم استفاده می شود. توکن ها را می توان بر روی اتریوم ساخت. اما اتر هنوز برای ارسال یک توکن مورد نیاز است. اتر هزینه استخراج را بر عهده دارد(این هزینه به کامپیوترهایی که تراکنش ها را در شبکه اتریوم تایید می‌کنند، پرداخت می شود).
• نئو برای کسب سود در کیف پول مورد استفاده قرار می گیرد. این سود به عنوان GAS شناخته می شود. توکن ها مانند اتریوم بر روی نئو ساخته می شوند. هنگام ارسال یک توکن در شبکه نئو، لازم است به عنوان کارمزد تراکنش، GAS پرداخت شود. درست مانند اتر که برای کارمزد اتریوم استفاده می شود.
• در مورد دش نیز داشتن مقدار کافی دش، به کاربران اجازه می دهد تا در تصمیم گیری های مهم در شبکه دش، بتوانند رای دهند. اگر پیشنهادی برای ارتقاء شبکه دش داده شود، افرادی که دارای مقدار کافی دش هستند، می توانند در مورد این که این ارتقاء انجام شود یا خیر، تصمیم بگیرند. این حق رای به دارندگان دش اجازه می دهد تا در مورد چگونگی تکامل پروژه تصمیم بگیرند.

نکته: سود رمزنگاری، ارز یا توکنی است که به نگهدارنده یک سرمایه پاداش داده می‌شود. یک مثال خوب برای این مورد GAS نئو است. این سود به کاربرانی پرداخت می شود که ارزهای خود را در کیف پول نگه می دارند و به این ترتیب امنیت شبکه را تضمین می کنند. به دارندگان برای انجام این کار GAS پرداخت می شود. این مورد تنها در بلاک چین هایی که از اثبات سهام استفاده می کنند در دسترس است.

نمونه ای از ارزها

تمام دارایی های دیجیتال با ارزش بازار بزرگ و عظیم، امروزه به عنوان ارز رمزنگاری تعریف می شوند. با این حال تمام ارزها دارای ارزش بازار بزرگ نیستند. می توانید لیست کامل ارزهای رمزنگاری را از طریق سایت کوین سرا ملاحظه نمایید.

توکن چیست؟

توکن ها اغلب ارز دیجیتال نامیده می شوند. اما این درست نیست. تفاوت عمده ای بین این دو وجود دارد.

توکن ها بر روی بلاک چین های موجود ایجاد می شوند. در حقیقت به لطف ایجاد و تسهیل قراردادهای هوشمند، رایج ترین پلتفرم توکن، بلاک چین اتریوم است. توکن های ساخته شده بر روی پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند.

پلتفرم هایی دیگری مانند نئو، ویوز، لیسک و استراتیس نیز وجود دارند. با این حال همانطور که گفته شد توکن های پلتفرم اتریوم به نام ERC-20 شناخته می شوند و توکن های نئو به نام توکن های NEP-5 معروف هستند. هر کس تفاوت توکن با کوین می تواند توکن سفارشی خود را بر روی یکی از این پلتفرم ها بسازد.

توکن ها چطور ایجاد می شوند؟

در حقیقت این یک قابلیت فوق العاده و شگفت انگیز است. استفاده از آن برای افراد تازه کار توصیه نمی شود. اما برای کسی که در برنامه نویسی با تجربه است، درک آن زیاد طول نمی کشد. با این حال برای این کار نیاز است که توسعه دهنده از ارزهای بومی بلاک چین برای ایجاد توکن استفاده کند.

برای مثال، اگر قرار است توکن بر روی شبکه اتریوم ساخته شود، نیاز است که توسعه دهنده مقداری اتر به استخراج کنندگان شبکه، جهت تایید تراکنش های توکن بپردازد.

مهم این است که به خاطر داشته باشید که این کارمزد برای تمام تراکنش های توکن، و نه فقط برای ایجاد آن، باید در یک بلاک چین پرداخت شود. بنابراین هر برنامه ای که بر روی اتریوم ساخته شود، باید از ارز اتر برای انتقال توکن ها بین کاربران و نیز بین برنامه و کاربر استفاده کند.

به همین دلیل لازم است کارمزد برای انجام تراکنش ها و به دلیل ایجاد امنیت در شبکه، پرداخت شود.

هدف آنها

اغلب توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز یا dApps استفاده می شوند. پس از این که توسعه دهندگان توکن خود را ایجاد کردند، می توانند در مورد این که چه تعداد توکن می خواهند ایجاد کنند و این توکن ها به کجا ارسال خواهند شد، تصمیم می گیرند. در این نقطه آنها باید ارز رمزنگاری بومی بلاک چین بیشتری را پرداخت کنند.

پس از ایجاد، توکن ها اغلب برای فعال کردن ویژگی های برنامه کاربردی طراحی شده استفاده می شوند.

برای مثال موزیک کوین، توکنی است که به کاربر اجازه می دهد تا به ویژگی های مختلف پلتفرم موزیک کوین دسترسی داشته باشد. این ویژگی ها می تواند تماشای یک ویدئو یا شنیدن یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس نیز دارای توکن مخصوص خود است. هنگامی که کاربران از توکن بایننس(BNB) استفاده می کنند، کارمزد پرداختی آنها تا 50 درصد کاهش می یابد.

برخی توکن ها برای اهدافی کاملا متفاوت ایجاد می شوند. مثلا برای ارائه تفاوت توکن با کوین یک چیز فیزیکی. مثلا می خواهید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. مسلما نمی توانید به صورت فیزیکی خانه خود را در قرارداد هوشمند قرار دهید. بنابراین می توانید از یک توکن برای ارائه خانه خود استفاده کنید.

یک نمونه خوب از این نوع توکن ها، وی پاور(WPR) است. این توکن برای ارائه برق است. پروژه برنامه کاربردی وی پاور کاربران را قادر می سازد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند، برق را بر روی شبکه بلاک چین خرید و فروش کنند. توکن آن مقدار مشخصی از انرژی برق را نشان می دهد.

بزرگترین مزیت ایجاد توکن

از آنجا که توسعه دهنده برنامه و توکن مجبور نیست بلاک چین خود را ایجاد کند، در صرف زمان و منابع صرفه جویی می کند. آنها می توانند از ویژگی های ارز رمزنگاری برنامه خود استفاده تفاوت توکن با کوین کنند، در حالی که از امنیت بلاک چین بومی سود می برند.

زمان تنها چیزی نیست که این توسعه دهندگان در آن صرفه جویی می کنند. اگر آنها به جای توکن و برنامه های خود، بلاک چین خود را داشته باشند، لازم است استخراج کنندگانی را برای بررسی و تایید تراکنش های خود پیدا کنند.

پیدا کردن استخراج کنندگان زیاد برای ایجاد یک بلاک چین قوی در برابر تفاوت توکن با کوین حملات، زمان بر خواهد بود. این باعث می شود که بهره جستن از یک بلاک چین مشترک برای استفاده از چندین برنامه کاربردی، بسیار کاراتر از هزاران بلاک چین ضعیف و اغلب متمرکز باشد.

ایجاد یک بلاک چین جدا فرایندی بسیار طولانی تر و گران تر است.

نگاهی به نحوه کار توکن ها

توکن ها برای ارتباط با برنامه های غیرمتمرکز که بر روی بلاک چین های متفاوت ساخته شده اند، مورد استفاده قرار می گیرند. یک مثال خوب برای این مورد سیویک(Civic) است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده می کند.

برنامه کاربردی آنها از شناسه های رمزنگاری شده بر روی بلاک چین اتریوم استفاده می کند. هدف آن ارائه یک روش ارزان تر، قابل اعتماد و کارآمد برای بررسی و شناسایی هویت است. بیایید نحوه کار آن را بررسی کنیم.

اگر بخواهید تعطیلات خود را به خارج از کشور سفر کنید، لازم است در مسیر و در بسیاری از مناطق هویت شما بررسی شود. اولین جا فرودگاه است. اگر شرکت هواپیمایی از سیویک پشتیبانی کند، آنها می توانند با درج کد QR شما، اطلاعات شما را درخواست کنند.

با استفاده از برنامه کاربردی سیویک می توانید جزئیات اطلاعات خود را مستقیما از طریق تلفن همراه خود، برای شرکت ارسال کنید. اطلاعات بر روی تلفن شما ذخیره شده است. اما این اطلاعات به صورت پنهان و رمزگذاری شده است. این امر مانع از سرقت اطلاعات شما خواهد شد. یک اثر انگشت و یا اسکن عنبیه می تواند ثابت کند که شما مالک اطلاعات دریافت شده هستید.

می توانید از همین دستگاه در طول مسیر و در نقاط مختلف(فرودگاه، هتل و غیره) استفاده کنید. در هر شرکت یا سازمانی که از تایید هویت دیجیتالی استفاده می کند، می تواند با استفاده از بلاک چین داده ها را بررسی کند.

توکن CVC برای انجام مبادلات در این سرویس مربوط به تایید هویت، استفاده می شود. این توکن به منظور تایید IDها، برای انجام بررسی شناسایی مشتری استفاده می شود. پس از پرداخت، اطلاعات در پایگاه داده های بلاک چین ذخیره می شود.

گاهی CVC به صورت پاداش و جایزه برای کاربر ارسال می شود. این یک سیاست تشویقی برای خرید CVC است. زیرا شرکت هایی که نیاز به تایید اسنادشان دارند، در نهایت باید توکن های بیشتری از کاربران بخرند. این ایجاد یک فرایند اقتصادی است که هر کس برای شرکت در آن پاداش می گیرد.

همانطور که می بینید توکن CVC کارایی بیشتری غیر از پول بودن دارد. پلتفرم Civic همچنین تنها توکن CVC را پذیرش می کند و بیت کوین، اتریوم یا نئو را برای استفاده از خدمات خود قبول نخواهد کرد. البته انجام هر تراکنش نیاز به پرداخت مقداری اتر دارد، زیرا بر روی بلاک چین اتریوم ساخته شده است.

توکن امنیتی، توکن برابر یا توکن سودمند

در نهایت در بررسی و تعریف توکن بیایید به چند نوع از توکن ها نگاهی بیاندازیم. آنها با عنوان توکن های تضمینی یا سرمایه ای، توکن های پرداختی، توکن های برابر و توکن های سودمند شناخته می شوند. در فوریه 2018 تنظیم کننده های مالی سوئیس، FINMA، دستورالعمل هایی را تنظیم کردند که توکن های امنیتی یا سرمایه ای، سودمند و توکن های پرداخت را تعریف می کند. این کار برای کمک به کار آنها جهت این که چطور با توکن های مختلف از نظر قانونی باید رفتار کنند، انجام شد:

• توکن های وثیقه ای: اغلب توکن های ارائه شده در ارائه اولیه سکه(ICO)، توکن های وثیقه ای هستند. شخصی که این توکن ها را خریداری می کند، این سرمایه گذاری را به امید کسب سود انجام می دهد. طبق قوانین سوئیس، رفتار آنها مشابه اوراق بهادار سنتی است.
• توکن های برابر: اگر یک توکن به عنوان سهام یک شرکت یا ارزشی برابر با ارزش سهام آن شرکت ارائه شود، تفاوت توکن با کوین به آن توکن همتا یا برابر گفته می شود. با این حال شرکت های کمی این کار را انجام داده اند. زیرا قوانین زیادی در مورد راهنمایی که این دقیقا چگونه کار می کند و چه چیز است، وجود ندارد.
• توکن سودمند یا کارا: این نوع توکن، توکن کاربردی نیز نامیده می شود. این نوع توکن ها برای تامین دسترسی به محصولات یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرد. این نوع توکن ها نیز نادر هستند. زیرا اغلب توکن ها به علت عرضه محدود خود ارزش پیدا می کنند.
• توکن های پرداختی: توکن های پرداختی صرفا برای پرداخت جهت دریافت کالاها و خدمات ارائه می شوند.

هنگام طبقه بندی کردن انواع توکن ها، FINMA به این نکته نیز دقت داشت که کدام توکن ها می توانند در بیش از یک گروه قرار گیرند.

این احتمال وجود دارد که تنظیم کننده های قوانین مالی دیگر، تعاریف کمی متفاوت را ارائه داده و دسته بندی بیشتری را داشته باشند. ICOها و توکن ها هنوز مفاهیم و ایده های جدیدی هستند.

نتیجه گیری

حالا شما معنای ارز رمزنگاری و توکن دیجیتال را درک می کنید. حالا باید تعریف ساده ارز و توکن را بدانید. ارزهای رمزنگاری در واقع ارز بومی و متعلق به بلاک چین خود هستند. اما توکن ها بر روی بلاک چین دیگری ساخته می شوند.

همچنین رایج ترین کاربردها را برای هر دو می دانید. ارزهای دیجیتال اغلب به عنوان پول مورد استفاده قرار می گیرند. با این حال برخی از ارزها دارای کاربردهای دیگری نیز هستند. این استفاده ها شامل سوخت برنامه های کاربردی، استفاده برای تایید تراکنش ها در یک شبکه یا استفاده به عنوان سوخت در قراردادهای هوشمند و تراکنش های توکن است.

در عین حال توکن اهداف دیگری را دنبال می کند. اگر توکن ها برای استفاده در یک برنامه کاربردی غیرمتمرکز ایجاد شده باشند، کاربردشان بستگی به اهداف برنامه خواهد داشت. در برخی موارد به عنوان حق رای استفاده می شوند. در موارد دیگر برای انجام تراکنش ها در برنامه کاربردی استفاده می شود. برخی از آنها نیز به عنوان پاداش به کاربران برای دادن تخفیف داده می شود(مثل بایننس کوین).

تفاوت بین کوین coin و توکن token چیست؟

با توجه به تعاریف کوین Coin توکن Token می‌توان گفت که هر واحد ارزی بر روی یک شبکه، توکن در نظر گرفته می‌شود. این توکن‌ها بعد از این که به حد کافی توسعه پیدا کردند، می‌توانند بلاکچین مستقل خود را راه‌اندازی کرده و به کوین تبدیل شوند.

از شباهت‌های بین کوین Coin توکن Token می‌توان به این موضوع اشاره کرد که هر دو برای افراد امکان پرداخت ایجاد می‌کنند، درحالی‌که توکن‌ها علاوه بر این قابلیت، ویژگی‌های دیگری هم ارائه می‌دهند. ارزش توکن معمولا براساس میزان مفید بودن آن و ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهد، سنجیده می‌شود. به‌طوری که هرچه کاربرد توکن بیشتر باشد، بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

اما مهم‌ترین تفاوت‌های کوین Coin توکن Token از این قرار است:

• سکه ارز دیجیتال (کوین) شبکه بلاکچین اختصاصی دارد،‌ درحالی‌که توکن براساس شبکه‌های بلاکچینی‌ که قبلا به ‎وجود آمده‌اند، برای یک کاربردهایی خاص ایجاد می‌شود. برای مثال، تتر یک توکن است که در شبکه اتریوم و شبکه‌های بلاکچین مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد،‌ اما بیت کوین، یک کوین است که تنها در شبکه مستقل خودش دیده می‌شود. تتر یک ارز دیجیتال با قیمتی بسیار نزدیک به 1 دلار است (دیدن قیمت لحظه ای تتر) که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می شود و کاربرد آن جایگزینی با دلار در دنیای رمزارز است.
• سکه ارز دیجیتال فقط برای پروسه‌های پرداخت استفاده می‌شود،‌ اما توکن کاربرد متعددی دارد.
• ساخت کوین بسیار دشوارتر از ساخت توکن است.
• اغلب کوین‌ها از طریق فرایند استخراج توزیع می‌شوند،‌ این موضوع برای توکن‌ها از طریق روش ICO انجام می‌گیرد.
• کوین‌ها می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، درحالی‌که توکن‌ها فقط در کیف پول‌های بلاکچین میزبان ذخیره می‌شوند.

سکه یا کوین ارز دیجیتال چیست؟

منظور از یک کوین دیجیتالی، یک نوع دارایی بومی (نیتیو – Native) در بلاک چین خود است. به عنوان نمونه بیت کوین، لایت کوین و اتریوم را در نظر بگیرید. این اشکال مجازی از سرمایه، در بلاک چین منحصربه‌فرد خود وجود دارند؛ بیت کوین، لایت کوین و اتریوم به ترتیب تفاوت توکن با کوین تفاوت توکن با کوین روی بلاک چین‌هایی جداگانه با همین نام کار می‌کنند.

با استفاده از سکه دیجیتال تمام افراد قادر به ایجاد تراکنش و انجام معامله با یکدیگر خواهند بود. در اینجا، خبری از انتقال کوین های فیزیکی بین ارسال‌کننده و دریافت‌کننده نیست. تمامی سکه ها در قالب یک سری دیتا روی دیتابیسی بزرگ ذخیره شده و وجود فیزیکی و خارجی ندارند. در دنیای کریپتوکارنسی، دیتابیس را با نام بلاک چین یا دفتر کل خطاب می‌کنند. این پایگاه داده کلیه معاملات را ردیابی کرده و توسط رایانه‌هایی قرار گرفته در سراسر دنیا، بررسی و تایید می‌شود.

این نوع دارایی را می‌توان شبیه به پول و ارز واقعی در زندگی روزمره خرج کرد (اگر فروشنده کالا یا ارائه‌دهنده سرویس، آن‌ها را قبول کند). در بسیاری از کشورها و مناطق دنیا، بیت کوین یا اتریوم داخل والت ارز دیجیتال خود را می‌توان کاملا شبیه به اسکناس‌های داخل کیف پول چرمی یا حساب بانکی دانست. یک تفاوت کوین و توکن این است که سکه هدف دیگری به جز خرج شدن شبیه به پول عادی، ندارد. موارد استفاده از آن‌ها را در ادامه بررسی می‌کنیم:

• انتقال وجه (انتقال سریع پول مخصوص حین انتقالات بین‌المللی)
• ذخیره ارزش (نگهداری با هدف در امان ماندن از تورم و امید به افزایش آتی قیمت)تفاوت توکن با کوین
• به عنوان یک واحد حساب‌رسی (قیمت‌گذاری کالاها یا خدمات بر اساس آن‌ها)

برای درک بهتر این موارد، خرید بیت کوین و سپس کاربرد‌های زیر با استفاده از آن را در نظر بگیرید:

• می‌توان از بیت کوین برای خرید انواع کالا یا دریافت سرویس‌های مختلف بر بستر اینترنت استفاده کرد. فروشگاه‌های فیزیکی زیادی در سراسر دنیا نیز از این سکه دیجیتالی پشتیبانی می‌کنند.
• بدون رخ دادن اتفاقی خاص، امکان ذخیره‌ کردن بلند مدت بیت کوین فراهم است. همواره قادر به تبدیل کردن این کوین به وجه رایج مورد استفاده در کشور خود یا سایر ارزهای دیجیتال خواهید بود.
• برخی سرویس‌ها و کالاها مخصوصا در اینترنت بر اساس بیت کوین قیمت‌گذاری شده و الزاما باید با این نوع از دارایی، هزینه دریافت آن‌ها را پرداخت کنید.

یکی از مهم‌ترین تفاوت های کوین و توکن عدم کاربرد سکه خارج از موارد بالا است. بیت کوین به عنوان نخستین و مهمترین رمز ارز دنیا را نمی‌توان برای به دست آوردن تعداد واحد‌هایی بیشتر در حسابی خاص ذخیره کرد. همچنین استفاده از یک اپلیکیشن، در گرو داشتن آن نیست. تنها کاربرد، استفاده به عنوان پول شبیه به طلا یا هر نوع دارایی دیگر است.

با این حال، مقایسه توکن و سکه نشان داد برخی کوین ها نظیر اتریوم، نئو و دش، یک سری ویژگی‌های اضافی ارائه کرده و خارج از شکل دیجیتالی پول نیز کاربرد دارند. در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم:

• اتر (ETH) برای پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در شبکه اتریوم کاربرد دارد. می‌توان روی شبکه اتریوم توکن های جدید ایجاد کرد، اما اتر همچنان برای ارسال یک توکن ضروری است. دستمزد و پاداش استخراج‌کنندگان (کامپیوترهای تاییدکننده تراکنش‌ها در شبکه اتریوم) با اتر پرداخت می‌شود.
• نئو (NEO) را می‌توان برای به دست آوردن سود، طی مدت زمانی مشخص در یک کیف پول یا حساب کاربری خاص قفل کرد. شبیه به مورد قبلی، روی شبکه نئو نیز امکان ایجاد توکن فراهم است. حین ارسال یک توکن روی شبکه نئو، باید از طریق این سکه (NEO) کارمزد را بپردازید.
• افرادی که تعداد مشخصی کوین دش (DASH) در اختیار دارند، در تصمیم‌گیری‌های مربوط به توسعه و اعمال تغییر برای بهبود شبکه این ارز دخالت داده خواهند شد. بعد از مطرح شدن یک پیشنهاد، افراد دارنده تعداد کافی از سکه نام برده، درباره تایید یا رد پیشنهاد نظر می‌دهند.

بیشتر بزرگترین دارایی‌های دیجیتال از نظر ارزش کل بازار، در قالب کوین وجود دارند. با این حال، تعداد قابل توجهی توکن با ارزش کل بسیار بالا نیز می‌توان در فهرست پیدا کرد. در وب سایت Coinmarketcap بیش از 900 سکه مختلف فهرست شده که نشان‌دهنده تعداد کمتر آن‌ها در مقایسه با توکن ها است. در نتیجه یک تفاوت مهم کوین و توکن را می‌توان پایین‌تر بودن تعداد سکه ها دانست.

توکن tokens

پروژه هایی هم مانند NEO/GAS، بلاک چین هایی با دو توکن هستند که در آن NEO یک توکن با ارزش دیجیتالی است و GAS به عنوان پاداش انجام تراکنش ها در شبکه NEO مورد استفاده قرار می گیرد.

بلاک چین هایی مانند اتریوم امکان توسعه توکن های رمز ارز دیگر را از طریق خود همین شبکه امکان پذیر می کنند که پروژه هایی مانند ترون، ایاس و ویچین حاصل توکن های بر پایه شبکه اتریوم هستند.

به این دلیل که اتریوم از سایر کوین ها ها پشتیبانی می کند، پروتکل های مختلفی که به نام استاندارد های Request for Comment یا ERC می گویند به وجود آمده است. ERC-20 یکی از محبوب ترین استاندارد ساخت توکن در شبکه اتریوم است که مورد استفاده توسعه دهندگان قرار می گیرد.

پلتفرم هایی که میزبان توکن های جدید هستند، مانند اتریوم، شکافی را در دنیای ارز رمز ایجاد کرده اند که در آن کوین به معنای رمز ارز های خود میزبانی مانند بیت کوین است در حالی که توکن برای معرفی توکن های اختصاصی میزبانی شده در بلاک چین های دیگر استفاده می شود.

به دلیل توانایی اتریوم در اجرای قرارداد های هوشمند، پروژه های غیرمتمرکز از این پلتفرم برای ثبت توکن ها استفاده می کنند. روی قرارداد های هوشمند می توان برنامه هایی برای پردازش توکن ها قرار داد که به عنوان مثال می توان برای دسته بندی آهنگ ها برای هر آهنگ یک توکن مخصوص ساخت.

مزیت های توکن

توکن های رمز ارز اصلی مزیت های خاص خود را هم دارند که می توان مثال هایی مانند کوین ناشناس مونرو و استیبل کوین هایی مانند تتر زد اما کوین های مشتق شده به بلاک چین های اصلی خود وابسته هستند.

توکن های رمز ارز معمولا با پردازش تراکنش های بلاک چین قابل استخراج هستند. هر بلاک چین روش خاص خود برای استخراج را داراست که از این روش ها می توان به اثبات کار، اثبات سهام، اثبات مهارت و ترکیبی از مدل های قبلی اشاره کرد.

توکن های رمز ارز در کیف پول ها نگهداری می شوند و با ترکیبی از کلید های عمومی و خصوصی می توان آن ها را به دیگری تبدیل کرد. بسیاری از رمز ارز ها به صورت پیشفرض به یکدیگر قابل تبدیل هستند ولی صرافی هایی مانند بایننس امکان تبدیل هر نوع ارز به دیگری را فراهم می کنند.

مزایای توکن های رمز ارز غیر قابل تغییر بودن، تایید، سرعت و هزینه پایین تراکنش های در مقایسه با پول رایج کشور هاست.

استفاده های خلافکارانه ای مانند خرید از دارک نت، استخدام هکر و اسکمر ترس دولت ها را درباره استفاده از رمز ارز زیاد کرده است.

با این حال بسیاری معتقدند توکن های رمز ارز آینده اقتصاد است و کوین هایی مانند بیت کوین توسط پذیرنده ها و سازمان های بیشتری به عنوان یک روش پرداخت پشتیبانی می شود.

هشدار ارزاخبار:

این مطالب و اطلاعات، توصیه نیست و شما همیشه باید قبل از هر اقدامی (به طور مثال، خرید،فروش، معامله، نقل و انتقال یا …)، تحقیقات خود را انجام دهید. معاملات ارزهای رمزنگاری شده یا ارزهای دیجیتال همواره همراه با ریسک بالا است. لطفا معاملات خود را با احتیاط انجام دهید. ارزاخبار هیچ مسئولیتی در قبال زیان معاملاتی شما نخواهد داشت.

تفاوت توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین

تفاوت توکن با کوین چیست و چه ویژگی هایی باعث تفاوت این دو در دنیای ارزهای دیجیتال می شود؟

به خاطر رونق چشمگیر ارزهای دیجیتال، اصطلاحاتی مانند “توکن”، “کریپتو کارنسی“، “عرضه اولیه سکه” و بسیاری دیگر به اصطلاحات رایج در بین معامله‌گران و سرمایه‌گذاران تبدیل شده است. اما استفاده از این اصطلاحات، گاهی اوقات با عدم قطعیت و بصورتی اشتباه همراه است.

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است.

طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

تفاوت توکن با کوین

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند.

این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند.

به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است.